Informacje o przedmiocie
| Rok studiów | I, semestr I i II |
|---|---|
| Liczba ECTS | 17 |
| Sposób zaliczenia | Egzamin |
Gdzie?
Zakład Nauk o Człowieku (ZNoC), przy ulicy Leszka Czarnego 4
Sala wykładowa (nr 1), ćwiczeniowe (nr 11 i 12), seminaryjne (nr 3 i 4) oraz szatnia znajdują się na parterze budynku. Prosektorium oraz interaktywny stół anatomiczny, zlokalizowane są w podziemiach (można tam schodzić tylko pod nadzorem asystenta). Na pierwszym piętrze zaś znajdują się pokoje prowadzących, profesorów oraz administracja.
Pamiętajcie, że przemieszczać między piętrami można tylko za pomocą windy - ewentualnie schodami położonymi na zewnątrz budynku - taka innowacja jednak nie jest polecana w okresie zimowym :)
Jak wyglądają zajęcia?
Anatomia to niewątpliwie najważniejszy i materiałowo najobszerniejszy spośród wszystkich przedmiotów na pierwszym roku kierunku lekarskiego. Dla wielu studentów również najciekawszy.
• Wykłady prowadzone są przez profesora i odbywają się raz w tygodniu. Warto na nie chodzić, ponieważ można uzyskać wiele informacji, które ciężko znaleźć w książce. W trakcie wykładów sprawdzana jest obecność. Wykłady są obowiązkowe, każdą nieobecność należy usprawiedliwić. Dodatkowo profesor wiele uwagi skupia na preparatach, schematach i rysunkach, których zrozumienie bez pomocy doświadczonego nauczyciela nieraz przysparza studentom problemów. Zagadnienia poruszane na wykładach zwykle nie pokrywają się z bieżącą tematyką ćwiczeń i seminariów, co ma swoje plusy w postaci na przykład powtórek przed egzaminem z materiału z początku semestru.
• Seminaria polegają na omawianiu bieżącego tematu przez asystenta przy użyciu prezentacji i filmów edukacyjnych - warto być skupionym i chłonąć wiedzę, ponieważ na ćwiczeniach informacje te są już wymagane od studenta i egzekwowane w postaci krótkich wejściówek. Na seminariach zdarzają wejściówki, mają na celu utrwalenie materiału z poprzednich zajęć. Za celne spostrzeżenia i wiedzę możemy zostać docenieni przez asystena pluem. Odbywają się one raz w tygodniu.
• Ćwiczenia rozpoczynają się sprawdzeniem przygotowania studenta krótkimi wejściówkami. Następnie przystępuje się do oglądania i omawiania preparatów. Dla chętnych zawsze jest czas i miejsce na preparowanie. Warto wykorzystywać te zajęcia w całości, dokładnie przyswajając wszystkie widoczne na preparatach struktury i powtarzać je do znudzenia, ponieważ jest to najbardziej efektywna forma nauki anatomii.
Tematyka ćwiczeń i seminariów układa się w bloki, a po każdym z nich odbywa się kolokwium:
1. Kończyna górna i dolna
2. Klatka piersiowa i szyja
3. Jama brzuszna i jama miednicy
4. Czaszka, mózgowie: kresomózgowie i międzymózgowie
5. Mózgowie: pień mózgu, móżdżek i rdzeń kręgowy
6. AUN, obwodowy układ nerwowy, narząd wzroku i słuchu
Kolokwium składa się z części teoretycznej oraz praktycznej. Część teoretyczna to najczęściej pytania (pseudo)jednokrotnego wyboru. Cześć praktyczna, czyli wspomniane wcześniej szpilki, polegają na rozpoznawaniu struktur anatomicznych na preparatach, w które wbite są szpilki z numerami. Na każdy preparat przypada 30 sekund - na początku ciężko się zmieścić w tym czasie, ale spokojnie - później dochodzi się do wprawy :) Należy podać pełną nazwę polską i angielską oraz określić stronę – prawą lub lewą.
Jak sprawdzana jest wiedza?
- Wejściówki - w zależności od asystenta, mogą, ale nie muszą się odbywać. Bardzo istotną informacją jest to, że na każdych zajęciach praktycznych obowiązuje materiał, który będzie omawiany. W związku z tym do wejściówek uczymy się nie z tego, co było na ostatnich ćwiczeniach, tylko z tego, co na nich będzie!
- Po każdym bloku tematycznym, czyli zwykle co 5 ćwiczeń, wiedza studentów sprawdzana jest pod postacią kolokwium pisemnego oraz zaliczenia praktycznego, czyli szpilek. Aby zostać dopuszczonym do części teoretycznej, trzeba zdać część praktyczną.
- Po pierwszym semestrze odbywa się test zaliczeniowy.
- Egzamin, który odbywa się w sesji letniej, również jest dwuczęściowy. W pierwszy dzień odbywa się praktyka - szpilki. Preparatów jest 30, porozkładane są w salach i wzdłuż całego korytarza budynku, co nadaje egzaminowi cechy maratonu anatomicznego. Wieczorne wyniki przesądzają o losie studentów - tylko wynik powyżej 60% premiuje do drugiego etapu - testu teoretycznego, odbywającego się kolejnego dnia. Składa się on ze 100 pytań zamkniętych, pseudo-jednokrotnego wyboru (czyli zaznczamy 1 odpowiedź, ale może ona wyglądać tak: a) odpowiedź 1,3,4 i 5 są prawidłowe). I tu ponownie musimy uzyskać 60%, aby zdać z oceną pozytywną.
Materiały i książki
Atlas. Wiadomo, że lepiej przyswaja się wiedzę, patrząc na jedną rycinę niż czytając 10 stron w podręczniku – dlatego porządny atlas to niezbędny element wyprawki pierwszoroczniaka. Do wyboru jest wiele pozycji:
- Sobotta w trzech lub dwóch tomach (wyd. Edra Urban&Partner) – najpopularniejsza pozycja wśród studentów w Rzeszowie, przyjemna w obsłudze, z dużą ilością przejrzystych rycin i uwagami klinicznymi.
- Netter (wyd. Edra Urban&Partner) – jednotomowy atlas, z mianownictwem łacińskim lub angielskim, o mniejszej objętości i ilości rycin niż Sobotta, według niektórych troszkę mniej czytelny. Minusem jest słabe opracowanie neuroanatomii – w tym wypadku lepiej korzystać z Prometeusza, Sobotty lub atlasu fotograficznego Yokochi.
Rzeszowscy studenci dzielą się na dwa typy – lubiący Sobottę i lubiący Nettera. Najlepiej przejrzeć kilka stron w księgarni lub czytelni i zdecydować wedle własnej oceny. Wszyscy natomiast (o ile się na niego natkną) lubią Prometeusza.
- Prometeusz (wyd. MedPharm Polska) – atlas (a właściwie połączenie atlasu z podręcznikiem) o dużej objętości i z dużą ilością rycin. Zaletą jest niewątpliwie rozłożenie poszczególnych elementów na „warstwy” – np. pięknie rozrysowane mięśnie przedramienia, przy nauce których faktycznie dobry rysunek jest na wagę złota. Poza tym część dotycząca OUN wymiata – ciężko w innych pozycjach odnaleźć tak ładnie rozpisane i rozrysowane drogi nerwowe. Duża ilość tabel, schematów i aspektów klinicznych. Dla wzrokowców jedna z najlepszych pozycji. Jedyny minus to cena – jednak taka inwestycja zwróci się w postaci piąteczek na kolokwiach.
Atlas fotograficzny – opcjonalnie; najpopularniejszy jest McMinn (wyd. Elsevier Urban&Partner) i Yokochi (wyd. PZWL) – również najlepiej przejrzeć i zdecydować na podstawie pierwszego wrażenia. Przydatne w przygotowaniu do szpilek i przyswajaniu topografii struktur OUN.
Podręcznik. Również tutaj do wyboru jest wiele pozycji, w zależności od preferencji (oraz preferencji asystenta):
- „Anatomia prawidłowa człowieka” – czyli tzw. ‘Skawiny’ (pod redakcją J. Walochy, wyd. Uniwersytetu Jagiellońskiego) – osiem cieniutkich, choć obfitujących w informacje tomów. Niewątpliwą zaletą jest wypunktowanie najważniejszych informacji, dające ogląd poruszanego tematu (nie trzeba już pisać notatek). Jest też dużo czytelnych rycin z oznaczonymi najważniejszymi strukturami. Wraz z dobrym atlasem może stanowić podstawowe źródło wiedzy anatomicznej na pierwszym roku.
- „Anatomia człowieka” Bochenka i Reichera (wyd. PZWL) – czyli ‘Biblia’ każdego studenta, który złapał zajawkę na anatomię i (najczęściej) chce brać udział w konkursie Scapula Aurea. Pięciotomowy kolos, z mnóstwem informacji; lektura dość ciekawa, aczkolwiek przyswojenie jest niemożliwe w ciągu jednego roku. Niemniej Bochenka warto mieć, np. wypożyczonego z biblioteki. Po pierwsze - ładnie wygląda na półce, po drugie – można przy jego pomocy rozwiewać anatomiczne wątpliwości. Jeśli wiadomości różnią się między poszczególnymi książkami, można powołać się na słowa „w Bochenku tak było”.
- „Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów medycyny” (J. Sokołowska – Pituchowa, wyd. PZWL) – zwięzły, jednotomowy, zawierający najważniejsze informacje podręcznik; dobry do powtórek dla osób, które wolą czytać opisy a nie wypunktowane informacje. Dodatkową zaletą są całkiem przyjemne ryciny.
- „Anatomia człowieka” Narkiewicza i Morysia (wyd. PZWL) – zaletą tej czterotomowej pozycji jest niewątpliwie zwięzłość i wybór najważniejszych treści.
- „Anatomia. Podręcznik dla studentów” Graya (wyd. Elsevier Urban&Partner) – główne zalety to obrazowe przedstawienie najważniejszych treści, świetne ryciny i liczne omówienia aspektów klinicznych.
- "Neuroanatomia czynnościowa i kliniczna" Narkiewicza i Morysia (wyd. PZWL) - ciekawa pozycja literatury, ponieważ są tu zebrane wszystkie informacje niezbędne do nauki neuroanatomii. Niestety, większość obecnych podręczników zgrabnie przerzedza informacje dotyczące OUN, dlatego ciężko jest nauczyć się porządnie tego zagadnienia bez tej oto książki.
Inne materiały przydatne do zaliczenia szpilek i egzaminu praktycznego to strona Wuzetki, z którą można świetnie przygotować się na szpilki.
Porady
Na ćwiczenia obowiązuje określony „dress code”:
- Fartuch – tutaj nie ma wymagań: może być z długim lub krótkim rękawem, zapinany z przodu (lekarski) lub wiązany z tyłu (anatomiczny). Można zakupić jeden lekarski, który posłuży zarówno podczas zajęć w laboratorium chemicznym jak i w prosektorium. Należy pamiętać, że fartuchy na pierwszym roku często będą narażone na różne niesprzyjające czynniki (formalinę, plamiące odczynniki chemiczne) – dlatego można rozważyć zakup w sklepie z odzieżą używaną lub od starszych studentów.
- Obuwie zmienne – w tym przypadku obowiązuje pełna dowolność (trampki, lekarskie klapeczki, crocsy, adidasy) - jedyny wymóg to czysta podeszwa.
- Czepek/chusta – niezbędne podczas zajęć w prosektorium.
- Rękawiczki jednorazowe - najlepiej kupić całą paczkę 100 lub 200 sztuk (wystarczy na jeden rok).
Inne gadżety przydatne na pierwszym roku, czyli pęseta anatomiczna i skalpel – szczególnie przydatne dla osób zainteresowanych preparowaniem, choć zakup nie jest konieczny – podczas zajęć można korzystać z narzędzi dostępnych w prosektorium. Jeśli chodzi o skalpel – najlepiej zakupić uchwyt i wymienne ostrza.
Warto nosić na ćwiczenia również atlas - jest niemalże niezbędny przy poszukiwaniu i omawianiu struktur anatomicznych.
